pruisisch blauw

Volle bak. Leuk: zeester is er weer. Zoals ik verwachtte wil hij direct mijn oordeel over de door hem, tijdens mijn afwezigheid aangelegde wolkenpartij. Hij heeft recht op een eerlijk antwoord. Dus dat geef ik. Zuchtend gaat hij aan het werk. Want het kon beter.
De ijsbeer aan de andere kant (R) laat ik aanpakken met pruisisch blauw. "Sterk spul, echte vrouwenkleur. Oppassen dus!" vertrouw ik R met een knipoog toe, de maker van de ijsbeer. Hij kan dat wel hebben. En hij begrijpt waar de glaceerlaag voor dient. Wordt wel wat.
Daarna beklim ik de trappen naar het rokerig kantoortje van J, waar we de plannen voor een Leidse berg Parnassus maken (waarin de griekse oudheid de muzen woonden). Ik bibber maar ik ga ervoor. Geen tijd meer voor Lijn 2 dus.

een paar extra frames

Veel kan ik niet doen vandaag. Tijdens de zwemles, studeer ik op stookschema's en biscuitbrandjes. That's it. Een paar extra frames voor het animatieproject is het enige.

Hier de preview van de eerste 23 seconden

Vorderingen Lijn 2

Lijn 2, gewerkt aan de allochtoon rechts en een nogal treurige ambtenaar aan het looppad. Het grootste probleem is behoud van een warm-koud-kontrast over het hele doek heen.

verschrikking

Op tandartsbezoek na, de vreselijkste klus. Een verschrikking. Vanaf de jaarwisseling hangt het als een zwaard van Damocles boven mijn hoofd. En zo rond deze tijd MOET ik er aan beginnen. Met de moed der wanhoop, zet ik me er aan: de aangifte.
Ik heb er geen gevoel voor. En aan alles is wel iets mis. Ontbrekende omzetbelastingen. Niet belaste provisie die volgens de fiscus wel belast had moeten zijn. Marsen die (6%) opduiken op bonnen met inlijst kosten (19%). Verkeerd genummerde rekeningen, voddige kladjes, zoekgeraakte schulden, betaalde rekeningen waarvan ik geen idee meer heb wat het inhield.
Er is een staat met kosten met bon. En er is een overige kosten-staat. Dat gaat natuurlijk mis, want ik heb geen idee wat waar moet komen. Ondertussen kan het gevreesde telefoontje van de accountaint elk moment komen: "ik vroeg me af: (stilte) Hoe ver ben je al????".......

suppoosten

Als je er hangt, moet je er ook zitten. En om er vanaf te zijn had ik meteen een dubbel blok laten inroosteren. De hele trage vrijdag lang, heb ik me met m'n schetsboek achter de balie teruggetrokken, en het uitgezeten. Suppoosten in het project-atelier is geen pretje, maar het moet gebeuren . Het is voornamelijk publiek van intern dat langskomt. Viltvrouw(Stookschema"s) , Reiger (geen nieuwe etsen), Schoorsteen, wie al niet. Ik ken ze nu, ondanks mijn eerder voornemen, allemaal redelijk, en het is goed om ze te kennen. ik plunder de koelkast, en jat de eerste versie van de video doe boven loopt mee. Loon naar werken.

zadel van Henk B.

Op herhaald verzoek verschijn ik om 11.00 in het Scheltema-gebouw. Ik moet iets langsbrengen. Ik heb het zadel van Henk bij me. Leidse kunsenaars zijn uitgenodigd om een verzameld object uit het atelier dat op een of andere manier een inspiratie was voor het werk, daar tentoon te stellen. As always: het is in het kader van het uitgemolken Rembrandtjaar. Dus dat doen we dan maar weer...
Als beloning mag ik van mezelf bij de Slegte een boekje uitzoeken. Pottenbakken als hobby. Dat nou ook weer niet, maar ik had leeuw beloofd me eens te orienteren op keramiek, en voor vijf euro kan je niet veel miskopen.
Er is iets met keramiek. Op het web kom je een leger aan Raku-stokende tuttenbellen tegen, waar ik niets mee te maken wil hebben. Vrolijke kommen, vazen voor tulpen. Voor je het weet sta je in het pompje. Dames met ovens. wegblijven.
De enige vent die iets serieus met keramiek doet is Stier, die zou me in een middag kunnen bijscholen. Dat stel ik nog even uit. Ligt gevoelig, nog steeds. Dinsdag eerst maar eens een eerste biscuitbrand proberen.
Die avond kleumen ik en A ons door de avond. Gelukkig is het bier lauw.
Het gaat maar heel langzaam, hooguit drie lagen op een avond, we zitten nu op 40 centimeter. Maar we houden vol. continuiteit is nu het belangrijkste.

Filiaaldag. Met twee nieuwe klanten vandaag . R en Zeester zijn helaas verhinderd.
De nieuwen bijten zich vast in een aandoenlijke adelaar en een moterfiets voor bakstenen muur. Het lukt redelijk. Ik zie mogelijkheden. Ontwapenend in eenvoud en verrassend tegelijk.
Om de jongens niet te veel in de nek mee te kijken pak ik (alweer) een rondslingerend paneel aan; door de maker (J?) weggemoffeld onder de kranten, bevuild met stof, zand en uitgespoeld regenwater. Ik maak het schoon, breng een glaceerlaag van cobalt en ongebrande sienna aan, en kan zo (nat in nat) dit misbaksel omvormen tot een paneel met bestaansrecht. De directheid van deze reddingsacties gaan me steeds meer bevallen.
"kust", door mij (en ???) :

Sleepkabels bieden uitkomst

De expo in Den Haag is klaar. Vandaag: uitruimen.
Siebes en ik nemen de Kangoo, want het werk van Soeters gaat dan ook gelijk mee. Bij Pak 'n bak huren we een oplader. Met illegaal kenteken.

Wat blijkt: de banden om te stroppen laten liggen. Dom, mijn fout. Maar gelukkig slingert er nog een ouwe sleepkabel achterin de auto. Als ie een personenwagen kan houden, kan ie ook een houten beeld hebben. Het gaat net. Vriendelijke ambtenaren helpen mee.

SPA heeft erg droog gestaan (CV, die loeit) dus de kieren springen er her en der in. Gaan we nog iets aan doen. Hij ligt nu buiten, vocht te slurpen. Zien we woensdag wel.

animatiefilm

BEKIJK PREVIEW
Ik ben weer begonnen met animatiefilms. L en D moest ik afleveren in het LUMC. Genoeg tijd om de PC weer in paraatheid te brengen voor software die animatie mogelijk maakt. Gelukkig wist ik de fijne kneepjes nog. Mijn oude tablet had nieuwe drivers nodig, en in de pen moets een nieuw batterijtje maar daarna kan ik dan aan de slag. De truuk is: switch niet constant van materiaal en werk in zwart/wit. Ik heb een soort oliepastel gevonden onder brushes die gesmeerd en geveegd een heel vrije bijna geschilderde "toets"oplevert, die me bevalt. de eerste zeventien seconden zijn nu af. Geen idee hoe het verder gaat.

Sneeuw in Brussel.

Vorig jaar om deze tijd zaten we in Brussel. Pas nu heb ik de schets van toen omgewerkt naar een olieschets.

KONG

Vandaag was het bioscoop wat de klok slaat. In een dag werk ik de hits van de kerstvakantie alsnog af. s'ochtends met M en de boys voor een habbekrats naar The chronicals of Narnia. Om kwart over 10 op zondagochtend in de Pathe-bioscoop. De jongens kruipen onder de banken van angst (6 plus vermeldt de kijkwijzer, maar die schat mijn kroost te hoog in), ik gaap me er doorheen. wat een shit. Disney op z'n best. En dat is al heel lang geen compliment meer. Helaas want het begon allemaal zo mooi. Ik ben een bewonderaar van oude animatie. Voor Steamboat willie (de eerste mickey-mouse film met geluid), 1927, kun je me s'nachts wakker maken; deze geanimeerde leeuw van Babylon is slaapverwekkend.
Die avond kruip ik weer op het pluche, want ik had met G (de astronoom) afgesproken om King Kong te gaan zien. Met G had ik trouw alle LOTR-delen in de bioscoop gezien. Hij (net als ik) een Tolkien-lezer waren te spreken over prestaties van Peter Jackson. Dus dit monument moesten we ook zien. geen spijt van.
Mooi gedraaid, en zelfs al zijn we uitgekeken op de stampende dino's en T-rexen die over elkaar heen buitelen. Jackson bewijst dat processor-kracht alleen geen goede film oplevert, goed kijken, dat is natuurlijk veel belangrijker. Bovendien levert het weer een goede one-liner op voor de volgende keer dat ik met G (in Parijs) voor iets heel groots zal staan als De Gericaults Vlot van de medusa : "I think the wide-angle will do...........".

Lijn 2, olieverfstudie

Te laat in Teylers.

Met M vetrek ik 's ochtends naar Teylers voor Michaelangelo. Had ik maar beter gekeken op de site. De tentoonstelling is al voorbij. We mogen gereduceerd naar binnen. Dwz. M. Ik heb een MJK natuurlijk.

Teylers is in beweging, er wordt gesloopt, er wordt gebouwd, er wordt gedrild en er wordt gehamerd. In de shop treffen oude collega's elkaar sinds jaren. Het voelt of er een afscheid in de lucht zit, en dat baart me zorgen.
Mijn diepste angst is dat de handgeschreven bijschriften nu definitief verdwijnen. We moeten snel met de jongens gaan, zolang er nog niet schoongemaakt is., neem ik me voor. Thuis is er nog net tijd voor een paar toetsen op Lijn 2.....

weer niks...

mal

Woensdagavond. Plankies plakken met Insteek.
Naarmate we voortplakken, wordt het steeds gecompliceerder om de vorm geloofwaardig op te bouwen, daarom gaan we over tot het fabriceren van een piepschuim (met dank aan Marc) mal op ware grootte om enige houvast te hebben. Dat werkt beter. Tot aan onderkant neus, is naar ons zin. Daar boven is lastiger. De mal heeft een te laag voorhoofd, en steekt te ver naar voren. Daar houden we rekening mee.
We kunnen steeds maar 1 of 2 laagjes per avond doen omdat de lijm eerst moet uitharden, voordat je een nieuwe laag kunt opstapelen voor het volgende niveau. Hard gaat het dus niet......

Noodzaak

Noodzaak. Daar gaat het om.
Geen doek mag voor niets gemaakt worden, niet voor de leuk. Dat moet afgelopen zijn. Elke toets, elke laag, elk contrast, elke centimeter moet een zekere noodzaak hebben, een functie in het geheel.
Klanten zijn er niet vandaag. Ze zijn verplicht in conclaaf. Niets aan te doen.
Dan maar doorwerken in de baas z'n tijd. Ik neem ter hand wat een zeker Henk had opgestart, een van de eerste lessen. Hij is al weer verdwenen. Kreeg een baantje, een leven. Ze komen en gaan, die jongens.
Ik herontdek de combinatie van ultra-marijn met goedkope (Amsterdam) sienna ongebrand, en dan met veel medium glaceren. zelfs het straland cobalt knapt er enorm van op.
Het ding is ongeveer af. Nu voor 99% mijn werk, maar is het nu ook mijn werk?.....
n lijn 2 studeer ik verder op het interieur van lijn 2, een project wat maar heel langzaam vordert.
De spanning van het doek is eindelijk goed. Na langdurig nalijmen (aan de achterkant).
Ik ben nog niet toegekomen aan het scoren van een goed caputre voor Weer niks. Die zoek ik vanmiddag wel.

Modigliani

Deze film kwam ik tegen in een bak bij free record shop. Ik had Frida destijds in een zelfde soort impuls aangeschaft, dus waarom niet? En ik wou er toen ie draaide er toch al heen, kwam er niet fijn. Afijn. Ik schaf het aan.
http://www.modiglianithemovie.com/
Wat een sentimentele shit. Ik erger me suf aan het beeld dat hollywood altijd van Montparnasse-kunstenaars neerzet. Gedreven bohemiens, die elkaar met pistolen en opiumpijpen achterna zitten, de hele dag zat zijn, en (als ze eindelijk aan het werk gaan) verkeren in een staat ultieme waanzin een doodsnood als ze achter de ezel kruipen. Je maakt mij niet wijs dat er ook maar een normaal schilderij uit je poten komt als je zo leeft. Natuurlijk was Modigliani een ongelofelijke zuiplap, dat is bekend, maar wat Garcia neerzet lijkt me zwaar geromantiseerd.
Wat dan wel weer geinig is, is dat die kerel die hier Picasso speelt in een scene wanneer de kunstenaars in een parijs cafe (La coupole? Le Dome?) aan het zwetsen zijn, wordt aangesproken door Diego Rivera, de schilder die hij zelf speelde in Frida!. Dan heb je even zoiets van: he?
En niet te vergeten: de scene als Picasso en Modigliani bij een stokoude Renoir op bezoek gaan, ook onvergetelijk. Net de handen van Wolkers.

Teil houtlijm

Die teil houtlijm die ik had aangeschaft, nadert de bodem. A is een meester in stapelen. Ik probeer het ook even, maar het wordt niks. Dom zagen moet ook gebeuren, dus daar ben ik dan weer beter in. De machine komt nauwelijks tot rust. Voordat het zaagbald is uitgerold, knal ik er weer de volgende onder. Het gaat non-stop door. (niet teveel zuipen, want je wordt roekeloos met een slok op, voor je t weet is het einde duim..).
We zijn tot een laag of 14 gevorderd nu. Zonder een echte planning, maar dat levert misschien wel verrassingen op. Een ding is zeker. Het wordt een hoog ding.
A is stelt voor het geval verder verstevigen met lange nagels (GAMMA), maar ik ben daar niet voor. Als we in de fase van het slijpen komen, is de kans dat we op metaal stuiten wel heel groot. Dus als het niet strikt noodzakelijk is (zal blijken): niet doen.
Het grote doek dat ik gespannen heb, wordt al werkbaar. Het linnen is geen kwaliteit natuurlijk (te korte vezels), maar met naspannen, en nalijmen, krijg je toch een aanvaardbaar resultaat. Met de episcoop breng ik de schets over....
Morgen aan de groene aarde.

Oudjaarsnacht

Ik ben op een feest in een opengewerkt pand. Zoiets als het blok bij eerste oplevering maar dan ingericht voor een party. De afvoer loost uit het raam, de plee's zijn bouwvakboxen buiten (nu vol) De bar is opgetrokken uit sloophout. Geert draait.
Mooi. Dus dat is housen en dan langzaam terug afzakken naar de jaren 70.
Het publiek is ook van die generatie, meent vriend G (de astronoom) met wie ik er ben.
Mar brengt S mee, want C is er ook. Vreemde ervaring: dronken meedeinen met je eigen nageslacht.
Na Dexys midnightrunners valt de stroom uit. Enige verwarring ontstaat. Drukte bij de wc's en de bar (die nog werkt), en dan: haastig gezoek naar stoppen.
De menigte in het donker besluit tot Hey jude. Het houdt minuten aan. Bijzondere sfeer.
Later nog eens. Wordt weer hersteld, en dan besluit ik dat ik te oud wordt om te blijven tot de ochtend.
Pissen en dan wegwezen.